Klaas is veehouder in ruste onder de rook van Groningen, geboren in 1926. Ik ken hem sinds een aantal jaren
en heb al eens over hem geschreven, het verhaal 'Wat altijd blijft' op dit blog. In 2012 is het contact
intensiever geworden, en heb ik een boek samengesteld over Klaas. Deze eigen uitgave is een verhaal in veel foto’s
en in tekst over het bestaan van een man die mooi in het leven staat.

Onlangs schreef een lezeres mij: 'Mijn man en ik zijn beide boerenkinderen. We lazen het in een keer uit. Wat een rust zit erin.
Je voelt je als lezer er helemaal bij. En dan zeer sfeervolle foto's, er zit niet 1 kiekje bij. Gefeliciteerd dat dit boek uitverkocht blijkt te zijn.'

Via dit weblog, online sinds 29-3-12, kun je de tekst lezen of downloaden. Verder aanverwante landbouwzaken.
Tekst en foto's online:
https://www.scribd.com/document/210372557/Een-boer-in-zijn-tijd
Mijn andere sites:

dinsdag 20 maart 2012

Sporen van de veeteelt

Bij Essen, niet meer in gebruik: een kadaverbak. Werd elke week geleegd of zo? Tegenwoordig rijdt de vrachtauto van het destructiebedrijf meteen voor als er vee doodgegaan is, geloof ik. Ik weet het fijne er niet van, bij Klaas maar eens navragen.

2 opmerkingen:

  1. Bij ons aan de straat (Middelberterweg / kruising Driebondsweg) lag er ook een. Die werd elke donderdag geleegd, vaak net als ik er langs fietste op weg naar school. Als ze dan bezig waren dan stonk het verschrikkelijk!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ken ze ook nog wel. Ik ging vroeger (jaren '70) wel eens met mijn vader mee als hij ze moest "uitbranden" voor de gemeentewerken, wanneer de bak geleegd was. Een smerig en bovendien gevaarlijk werkje, waarbij hij zichzelf per ongeluk een keer bijna in brand heeft gestoken toen hij een scheut benzine over zich heen had gekregen.. Klaas.

    BeantwoordenVerwijderen